Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile hekimliği polikiliniğine başvuran 30-65 yaş arası kadınların serviks kanseri taraması konusunda bilgi, tutum ve davranışları

Abstract

AMAÇ: Bu çalışmanın amacı 30-65 yaş arası kadınların serviks kanseri taraması konusunda bilgi,tutum ve davranışlarını değerlendirmektir. GEREÇ VE YÖNTEM: Bu tanımlayıcı ve kesitsel tipte bir anket çalışmasıdır.Kadınlara 2 bölümden oluşan anket formu uygulanmıştır. Anketin birinci bölümü katılımcılarn sosyodemografik özelliklerini, jinekolojik muayene yaptırma durumlarını, ikinci bölümü ise serviks kanseri taraması konusundaki bilgi düzeylerini, tutumlarını, tarama yaptırma veya yaptırmama nedenlerininin değerlendirildiği sorulardan oluşmaktadır. BULGULAR: Çalışmaya 211 kadın dahil edilmiş olup, yaş ortalamaları 40,88±9,28 yıldı. Kadınların %79,1’i rahim ağzı kanseri taraması hakkında daha önce bilgi almış olup, bunların %85,6’sı bu bilgiyi doktor veye sağlık personelinden aldığını belirtmiştir. Katılımcıların %62,6’nın serviks kanseri taramasını daha önce yaptırdığı saptanmıştır. Bunların %83,3’ü taramayı son 5 yılda yaptırdığı, %55,3’ü doktor isteği üzerine ve %43,1’i devlet veya üniversite hastanesinde yaptırdığı saptandı.Serviks kanseri taramasını yaptırmayan kadınların %58,2’si jinekolojik muayeneden utandığı veya çekindiği için yaptırmadığını belirtti. Çalışmamızda 50-59 yaş arasında olmak, il merkezinde ikamet etmek,evli olmak, daha önce doğum yapmış olmak, rahim ağzı kanseri öyküsüne mevcut olan 1.ci ve 2.ci derece akrabaya sahip olmak serviks kanseri taramasını yaptırma açısından anlamlı bulunmuştur. Ayrıca tarama hakkında bilgisi olan ve doktor veya sağlık personeli tarafından bilgilendirilenlerin taramayı daha çok yaptırdığı gözlemlenmiştir. Buna karşın eğitim düzeyi, çalışma durumu, gelir düzeyi, doğum sayısı ve sigara kullanımı gibi sosyodemografik özelliklerin taramayı yaptırma davranışı üzerinde etkili olmadığı saptanmıştır. SONUÇ: Çalışmamızda serviks kanseri taramasını yaptırma oranları bir çok çalışmaya göre yüksek bulunmuştur. Katılımcılar arasında daha önce tarama hakkında bilgi almış ve bilgi kaynağı doktor veya sağlık personeli olanlar rahim ağzı kanseri taramasını daha çok yaptırdıkları tespit edilmiştir. Bu nedenle serviks kanseri taramasının etkinliğini sağlayabilmek için başta birinci basamak sağlık kuruluşları olmak üzere, tüm sağlık alanında çalışan özellikle hekim ve hemşirelerin bu konuda toplumun her kesimine ulaşma ve farkındalık oluşturma sorumluluğunu üstlenmesi gerekmektedir.

AİM: The aim of this study is to evaluate the knowledge, attitudes and behaviors of women aged 30-65 about cervical cancer screening. MATERİALS AND METHODS: This is a descriptive and cross-sectional survey study. A two-part questionnaire was administered to a group of women between the ages of 35-60. The first part of the questionnaire consists of questions about the participants' sociodemographic characteristics, their gynecological examination status. The second part of the survey assesses their level of knowledge about cervical cancer screening, their attitudes, and the reasons for being screened or not. RESULTS: 211 women were included in the study, and their mean age was 40.88±9.28 years. 79.1% of women had previously received information about cervical cancer screening, and 85.6% stated that they received this information from doctors or health personnel. It was determined that 62.6% of the participants had at least one cervical cancer screening before. 83.3% of the participants with previous screening experience had the screening done in the last five years; 55.3% at doctor's request and 43.1% at the state or university hospital. 58.2% of the women who did not have the cervical cancer screening were ashamed of the gynecological examination. In our study, being between 50-59 years old, residing in the city center, being married, and having given birth before, having a first or second-degree relative with a history of cervical cancer shows a significant difference in cervical cancer screening. In addition, it has been observed that those who have knowledge about screening and are informed by doctors or health personnel have more screening. On the other hand, sociodemographic characteristics such as education level, employment status, income level, number of births and smoking did not have a statistically significant effect on the screening behaviour. CONCLUSİON: In our study, the screening rate for cervical cancer was found to be higher than in many other studies. It has been determined that among the participants, those who have received information about screening before and whose information source is a doctor or health personnel have more frequent cervical cancer screening. For this reason, to ensure the effectiveness of cervical cancer screening, physicians and nurses working in all health fields, especially primary health care institutions, should take responsibility for reaching all segments of society and raising awareness.