Spondiloartropati hastalarında sakroiliak eklem kıkırdağının 3 tesla manyetik rezonans görüntüleme cihazında T2 haritalama tekniğiyle değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Spondiloartropati (SpA) hastalarında sakroiliak eklem kıkırdağı değişikliklerinin kantitatif bir kıkırdak sekansı olan T2 haritalama tekniğiyle değerlendirilmesi Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 37 SpA tanılı ve 43 kontrol grubu olmak üzere toplam 80 hasta prospektif olarak dahil edildi. Bu hastalara 3T Manyetik Rezonans Görüntüleme (MRG) cihazında rutin sakroiliak eklem tetkikine ek olarak T2 haritalama tekniği için multislice multieko spin eko sekansı alındı. Hastalar, tarafımıza refere edilen klinikler tarafından klinik muayeneleri yapılarak ve radyolojik görüntüleme bulguları ışığında The Assesment of Spondyloarthritis International Society (ASAS) kriterleri esas alınarak SpA tanılı hastalar ve kontrol grubu olarak ikiye ayrıldı. Daha sonra yine ASAS MRG kriterlerince, rutin sakroiliak eklem tetkikinde kemik iliği ödemi (KİÖ) olup olmamasına göre spondiloartropati tanılı hastalar kas iskelet sistemi radyolojisi deneyimine sahip bir radyolog tarafından aktif ve inaktif hastalar olmak üzere kendi içerisinde iki gruba ayrıldı. Her iki sakroiliak ekleme uygun Region of Interest (ROI)'ler çizilerek ortalama T2 değerleri elde edildi. Bulgular: Klinik değerlendirme ve MRG incelemesi sonucu SpA tanısı alan 37 hastanın 26 tanesinde KİÖ bulunuyordu ve bu hastalar aktif grup olarak değerlendirildi.11 hastanın ise KİÖ bulunmuyordu, bu hastalar inaktif grup olarak kabul edildi. Kontrol grubunun T2 değerleri ortalaması 46,33±3,30, inaktif grubun T2 değerleri ortalaması 50,56±5; aktif grubunki ise 50,44±5,53 idi. Aktif hasta grubu ile kontrol grubu ortalama T2 değerleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark mevcutken (p=0.005) kontrol grubu ile inaktif hastalar (p=0.061) ve inaktif ile aktif hastalar arasında (p=1) istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu. Her hasta için yapılan tüm ölçümlerin ortalamasını temsil eden tek T2 değeri ortalamasının, SpA tanısında 48,77 kesim değeri için %62,2 sensitivite, %81,4 spesifite saptandı (AUC= 0,739, p<0,001). Sonuç: T2 haritalama yöntemi, SpA tanılı hastalarda eklem kıkırdağını değerlendirmede faydalı bir yöntem olup nispeten yüksek spesifisitesiyle tanıya yardımcı olarak kullanılabilir. Anahtar Sözcükler: Kıkırdak, T2 haritalama, spondiloartrit, sakroiliak eklem

Aim: Evaluation of sacroiliac joint cartilage changes in patients with spondyloarthropathy (SpA) using T2 mapping technique which is a quantitative cartilage sequence. Materials and methods: A total of 80 patients, 37 with SpA diagnosis and 43 control group were included in the study prospectively. In addition to the routine sacroiliac joint examination in 3T Magnetic Resonance Imaging (MRI) device, multi-slice multi-echo spin echo sequence was taken for T2 mapping technique. The patients were first divided into two groups as patients diagnosed with spondyloarthropathy and control group based on The Assesment of Spondyloarthritis International Society (ASAS) criteria after clinical examination by the clinics referred to us and in the light of radiological imaging findings. Later, according to ASAS MRI criteria, patients diagnosed with spondyloarthropathy whether bone marrow edema (BME) is present or not in routine sacroiliac joint examination were divided into two groups as active and inactive patients by a radiologist with musculoskeletal radiology experience. Average T2 values were obtained by drawing suitable Region of Interests (ROI's) for both sacroiliac joints. Results: 26 of 37 patients diagnosed as SpA after clinical evaluation and MRI examination had BME and these patients were accepted as the active group, 11 patients who did not have BME accepted as the inactive group. The mean T2 values of the control group were 46.33 ± 3.30, the mean T2 values of the inactive group was 50.56 ± 5; and that of the active group was 50.44 ± 5.53. There was a statistically significant difference between the active patient group and the control group (p = 0.005), while there was no statistically significant difference between the control group and the inactive patients (p = 0.061) and the inactive and active patients (p = 1). In the SpA diagnosis of the single mean T2 value representing the average of all measurements made for each patient, with a cutoff value of 48.77 yielded 62.2% sensitivity and 81.4% specificity (AUC = 0.739, p = <0.001). Discussion and Conclusion: The T2 mapping method is a useful tool in evaluating the sacroiliac joint cartilage of patients with SpA, and can may help in diagnosis of SpA with its relatively high specificity. Keywords: Cartilage, T2 mapping, spondyloarthritis, sacroiliac joint