Farklı sabit pekiştirme apareylerinin esneme miktarlarının in-vitro değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, farklı yapısal özelliklere sahip üç lingual retainer sisteminin esneme sırasında oluşturdukları kuvvet miktarları ve deformasyon (elastik, plastik) durumlarının in vitro olarak karşılaştırılarak incelenmesidir. Materyal ve Metot: Çalışmamızda plastik alt çene sağ ve sol köpek, orta ve yan kesici dişler (33-43) ile ark oluşturacak şekilde 30 numune hazırlanmıştır. Bu numuneler rastgele 3 gruba ayrılmıştır. Numunelere Ortho-flex, Dead-soft ve 0.0175 inç Coaxial telden hazırlanan retansiyon apareyleri uygulanmıştır. Esneme testi universal test cihazı (Lloyd Instruments Plc, Fareham, Hampshire, England) üzerinde özel olarak bu çalışma için tasarlanan bir test düzeneği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Cihazın yükleme ucunun yatay kuvvet uygulayabilmesi için retainer telleri her blokta aynı santral kesici dişlere yapıştırılmamış ve bu dişler daha sonra akrilik blok seviyesinde kesilerek uzaklaştırılmıştır. Kuvvet maksimum esneme miktarı 0.5 mm olana kadar uygulanmış ve kuvvet miktarları her bir 0.1 mm'lik hareket sonrası direkt cihazın ekranından okunup Newton (N) cinsinden kaydedilmiştir. Test öncesi ve sonrası fotoğrafları alınıp deformasyon tipleri belirlenmiştir. Bulgular: Tüm gruplarda beş esneme miktarı için elde edilen tüm ortalama değerler karşılaştırıldığında gruplara arasında istatistiksel olarak anlamlı farkların olduğu saptanmıştır (p˂0,001). 0.0175 inç Coaxial telin 0.1 mm'lik aralıklarla bütün esneme miktarlarında diğer tellerden anlamlı olarak yüksek kuvvet oluşturduğu, kuvvet açısından Ortho-flex ve Dead-soft tellerin arasında 0.4 ve 0.5 mm esneme miktarlarında anlamlı farkların olduğu belirlenmiştir. Sonuç: Kalıcı deformasyonlara en yüksek direnç gösteren telin 0.0175 Coaxial olduğu ve Dead-soft tellerde kalıcı deformasyonların daha fazla oluştuğu bulunmuştur. Anahtar Kelimeler: Retainer teli; Plastik deformasyon; Elastikiyet; Sabit retansiyon.

Aim: The aim of this study is to compare the amount of force and deformation (elastic, plastic) states of three lingual retainer systems with different structural properties in vitro. Material and Method: In our study, 30 specimens were prepared to form an arc with the plastic mandible right and left canines, middle and lateral incisors (33-43). These samples were randomly divided into 3 groups. These samples were randomly divided into 3 groups. Retention appliances prepared from Ortho-flex, Dead-soft and 0.0175 inch Coaxial wire were applied to the samples. The stretch test was performed on a universal tester (Lloyd Instruments Plc, Fareham, Hampshire, England) using a test setup specifically designed for this study. In order for the loading tip of the device to apply horizontal force, the retainer wires were not attached to the same central incisors in each block, and these teeth were then cut at the level of the acrylic block and removed. The force was applied until the maximum stretching amount was 0.5 mm and the force amounts were read directly from the screen of the device after each 0.1 mm movement and recorded in Newtons (N). Before and after the test photographs were taken and deformation types were determined. Results: It was determined that all three groups were statistically significantly different from each other for all values of stretching amounts (p˂0.001). It was determined that the flexibility of the 0.0175 inch Coaxial wire was significantly higher than the other wires for all stretching amounts at 0.1 mm intervals, and there were significant differences between Ortho-flex and Dead-soft wires at 0.4 and 0.5 mm stretching amounts. Conclusion: It was found that the wire showing the highest resistance to permanent deformations was 0.0175 coaxial and permanent deformations were more common in dead-soft wires. Keywords: Retainer wire; Plastic deformation; Elasticity; Fixed retention.