Sreptozotocin ile indüklenmiş diabetik rat modelinde rheum ribes bitkisinin pankreas metabolizmeası üzerine etkisinin araştırılması

Abstract

Bu çalışmada Rheum ribes’in aktif fenolik bileşenlerinin kalitatif ve kantitatif analizleri yapıldı. Diğer taraftan kullanılan Rheum ribes ekstraktının diyabet sağaltımındaki etkisini klinik gözlem, biyokimyasal ve histopatolojik verileri ile ortaya konuldu. Rheum ribes bitkisinin yapısında baskın fenolik bileşik olarak rutin (922.93 mg/kg), gallikasit (90.04 mg/kg) ve kuersetin (16.83 mg/kg) bulundu. Diğer taraftan Protokatekuikasit etil ester (0.070 mg/kg), naringenin (0.229 mg/kg) ve gentisik asit (0.343 mg/kg) ise eser miktarda tespit edildi. Standart olarak kullanılan diğer fenolik bileşikler 4-Hidoksibenzaldehit, Çikorik asit, Kumarin, Hesperidin, Kuersetin-3-glikozit ve Vanilik asit ise tespit edilemedi. Rheum ribes’in fenolik bileşiklerini diğer antidiyabetik bitkiler ile kıyaslandığında, bu yönüyle zayıf olduğu söylenebilir. Çalışmanın deneysel aşamasında diyabet oluşturduktan sonra 32 gün boyunca belirli aralıklarla kan glikoz düzeyleri ölçülerek gözlemlendi. Kontrol grubunda ratların kan glikoz düzeyleri 65-150 mg/dL aralığında değişmesine karşın DM oluşturulan tüm gruplarda kan glikoz düzeyleri tedavi boyunca 200 mg/dL‘den yüksek olduğu belirlendi (p<0.005). Çalışmanın biyokimyasal verileri incelendiğinde kontrol grup ile deney grupları arasında GLU, ALT, Creatin, TG, ALP ve VLDL’ye göre faklılık olduğu tespit edilmiştir. Öte yandan Eliza analiz sonuçlarına göre 1. ve 2. Deney gruplarda TNF-α ( 6.75 ± 4.68, 2.12 ± 1.7t1 ), İL-1 (35.33 ± 19.91, 33.12 ± 27.56) düzeyini kontrol gruba (31.27 ± 21.63, 59.09 ± 22.77) nazaran daha düşük iv olduğu ortaya konuldu. Denemenin patolojik çalışmasında gruplardaki ratlardan alınan pankreas örneklerindeki doku hasarı semikantitatif ve kantitatif olarak derecelendirildi. İncelenen tüm gruplar arasında en geniş Langerhans adacık yüzey alanının Kontrol grubunda (47.51 ± 20.64 mm2 ) görüldü. Diğer yandan, deney gruplarında Langerhans adacık yüzey alanının kontrol grubuna göre belirgin bir şekilde azaldığı belirlendi (p<0.0001). Yapılan mikroskobik analizlerde deney gruplarında Langerhans adacıklarındaki hücrelerde belirgin bir vakuoler dejenerasyon ile hücre çekirdeklerinde piknoz ve karyoreksis gibi dejeneratif değişiklikler görüldü. Çalışmanın klinik, biyokimya ve patolojik bulguları Rheum ribes ekstraktının Streptozotosin ile indüklenmiş DM modelinde (Tip I) kan glikoz düzeyinin düşürülmesinde etkisi olmadığı ortaya konulmuştur. Buna karşı İnsülin direncinin azalmasında etkili olabileceği, bu yönüyle metabolik sendrom ve Tip II diabet sağıtımında denenebileceği kanısı hasıl olmuştur.

In this study, the qualitative and quantitative analysis of active phenolic components of Rheum ribes were measurede. On the other hand, the effect of Rheum ribes extract on diabetes treatment was demonstrated with clinical observation, biochemical and histopathological data. Rutin (922.93 mg/kg), Gallic acid (90.04 mg/kg) and Quercetin (16.83 mg/kg) were found as the dominant phenolic compounds in the structure of the Rheum ribes plant. Other similar Protocataquic acid ethyl ester (0.070 mg/kg), Naringenin (0.229 mg/kg) and Gentisic acid (0.343 mg/kg) were detected. Other phenolic compounds used as standard 4- Hidoxybenzaldehyde, Chicoric acid, Coumarin, Hesperidin, Quercetin-3-glycoside and Vanilic acid could not be detected. It can be said that the phenolic compounds of Rheum ribes are weak with this aspect when compared to other antidiabetic plants. In the experimental process of the study, after developing diabetes, blood glucose levels were measured and observed in specific intervals for 32 days. Although blood glucose levels of rats in the control group varied between 65-150 mg / dL, blood glucose levels were higher than 200 mg / dL in all groups in which DM was formed (p <0.005). When the biochemical data of the study were examined, it was found that there was a difference between the control group and the experimental groups in terms of GLU, ALT, Creatin, TG, ALP and VLDL. On the other hand, according to Eliza analysis results, TNF-α (6.75 ± 4.68, 2.12 ± 1.71), IL-1 (35.33 ± 19.91, 33.12 ± vi 27.56) levels were found to be lower than the control group (31.27 ± 21.63, 59.09 ± 22.77). In the pathological study of the trial, tissue damage in pancreatic samples taken from rats in the groups were graded semi-quantitatively and quantitatively. Among all the groups studied, the largest Langerhans islet surface area was seen in the Control group (47.51 ± 20.64 mm2 ). On the other hand, it was determined that the Langerhans islet surface area was significantly decreased in the experimental groups compared to the control group (p<0.0001). In the microscopic analysis, a distinct vacuolar degeneration in the cells of the Langerhans islets and degenerative changes such as pycnose and carrohexis in the cell nuclei were observed in the experimental groups. Clinical, biochemical and pathological findings of the study revealed that Rheum ribes extract had no effect on lowering blood glucose level in Streptozotocin-induced DM model (Type I). On the other hand, it has been concluded that it may be effective in reducing insulin resistance, and in this respect, it can be tried in the treatment of metabolic syndrome and Type II diabetes.