Bir üniversite hastanesi acil servisinde travma olgularına acil hemşirelik yaklaşımları: Retrospektif bir araştırma
Künye
Aydemir, A. (2021). Bir üniversite hastanesi acil servisinde travma olgularına acil hemşirelik yaklaşımları: Retrospektif bir araştırma. (Doktora tezi). Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.Özet
Amaç: Bu araştırmanın amacı, acil servis hemşirelerinin travmalı olgulara acil hemşirelik yaklaşımları/girişimlerin tanımlanması için bir yıllık dönemin retrospektif olarak incelenmesidir. Materyal ve Metot: Araştırma örneklemi 01.01.2018-31.12.2018 tarihleri arasında Ondokuz Mayıs Üniversitesi Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi acil servisinde travma ön tanısı ile müdahale edilmiş hastaların dokümanlarıdır. Hemşirelik gözlem formlarındaki kayıtlardan yapılan aktiviteler incelendi ve hemşirelik girişimleri sınıflama sisteminde (NIC), acil hemşirelik yaklaşımına (ENA) ilişkin aktiviteler ve Sağlık Bakanlığı'nın Hemşirelik Yönetmeliği'nde belirlemiş olduğu görevler ile karşılaştırıldı. Araştırmanın nicel verileri karma yöntem tekniğinden faydalanarak güçlendirilmiştir. Nitel verilerin toplanmasında aynı tarihlerde çalışan hemşireler ile odak grup görüşmesi yapıldı ve görüşmede yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Bulgular: Bu araştırmada, acil servis hemşirelerinin acil hasta değerlendirme kapsamında en sık ateş, nabız, solunum, arteriyel kan basıncını içeren ANSTA bulgularını (%81,5) ve bilinç düzeyini (%34,8) değerlendirdikleri tespit edildi. Hemşirelik girişimi olarak en çok dolaşım sistemine yönelik (%56) aktiviteleri yaptıkları ve kayıt ettikleri bulunmuştur. Hemşire gözlem formlarında; hasta öyküsü, baştan ayağa değerlendirme ile ilgili hemşirelik girişimi, Glasgow Koma Skoru, pupil boyutu, hasta alerjisi, hasta/hasta yakınlarına emosyonel destek sağlama, hasta yakınlarına bilgi verme, konsültasyon bilgisi, hasta güvenlik önlemleri alma ve hemşirelik tanısına ilişkin kayıt olmadığı bulunmuştur. Acil servis hemşireleri solunum, dolaşım ve nörolojik değerlendirmeyi, en sık çoklu travmalı olgulara uygulamıştır. Hemşireler, acil serviste çalışmanın ön koşulunun alan eğitimi almak olduğunu ancak, ülkemiz koşullarında henüz bunun mümkün olmadığını vurgulamışlardır. Sonuç: Ülkemizde AS hemşirelerinin travma hastalarına sistematik yaklaşım ile ilgili henüz genel kabul görmüş bir kılavuzun ve yapılan uygulamalarda ENA kılavuzlarına da yeterli uyumun olmadığı sonucuna varılmıştır. Hemşirelik Yönetmeliği'nde tanımlanmış görev, yetki ve sorumluluklara dair yapılan uygulamaların ve hemşirelik mesleğinin gücünü, görünürlüğünü, özerkliğini arttıracak olan bağımsız hemşirelik uygulamalarının yetersiz sayıda kayıt edildiği sonucuna ulaşılmıştır. Aim: Objective of this study is making a retrospective analysis of applications in one-year period in the scope of emergency nursing approaches/initiatives towards trauma cases by emergency room nurses. Material and Method: The sample of the study is the documents of patients who were intervened with a pre-diagnosis of trauma in the emergency service of Ondokuz Mayıs University Health Application and Research Center between 01.01.2018-31.12.2018. The practices obtained from the records in the nursing observation forms were examined and compared with the nursing interventions classification system (NIC), the activities related to the emergency nursing approach (ENA) and the duties determined by the Turkish Ministry of Health Nursing Regulation. The quantitative data of the study were strengthened by using the mixed method technique. In collecting qualitative data, a semi-structured interview form was used by conducting a focus group meeting with the nurses working on the same dates. Result: In this study, it was found that emergency room nurses mostly evaluated ANSTA findings (81.5%) including fever, pulse, respiration, blood pressure and clarity of consciousness (34.8%) for emergency patient evaluation. It was found that they performed and recorded activities related to the circulatory system (56%) as a nursing intervention. It was established that nurse observation forms did not include registries on patient history or nursing initiatives on head-to-toe assessment and background evaluation, Glasgow Coma Scale, pupil size assessment, patient allergies, emotional support to patient/patient's relatives, giving information to patient relatives, consultation information, taking patient safety measures, and nursing diagnosis. Emergency room nurses applied respiratory, circulatory, and neurological assessment on multiple trauma cases the most frequently. During qualitative interview nurses emphasized that pre-requisite of working at emergency room was receiving field training, however, in conditions of our country this was not yet possible. Conclusıon: It has been concluded that there is not yet a generally accepted guideline regarding the systematic approach to trauma patients for emergency service nurses in our country and that there is not enough compliance with ENA guidelines in the practices. Nurses insufficiently recorded their practices regarding duties, authorities and responsibilities defined in Turkish Ministry of Health Nursing Regulation, and the number of independent practices that would increase the strength, visibility and autonomy of the nursing profession was insufficient.