Ondokuz Mayıs Üniversitesi acil hemşireliği yüksek lisans programının değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı Acil Hemşireliği Yüksek Lisans Eğitim Programını, programdan mezun olmuş olan ve halen öğrenciliği süren öğrenciler ve programın yürütülmesinde görev alan öğretim üyesi görüşlerini alarak değerlendirmektir. Materyal ve Metot: Araştırmada Acil Hemşireliği Yüksek Lisans Programının olumlu ve geliştirilmesi gereken noktalarını tespit etmek amacıyla, online platform (Zoom/Google classroom) üzerinden on iki öğrenci ve iki öğretim üyesi ile yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmıştır. Bu araştırma, Eisner Eğitsel Eleştiri ve Uzmanlık Modeli kullanılarak nitel boyutta yapılan bir program değerlendirme çalışmasıdır. Veriler belirlenen kod listesi üzerinden içerik analizine tabii tutulmuştur. Bulgular: Türkiye'deki Hemşirelik Lisans Müfredatlarında acil alanına ait temel bir ders bulunmamaktadır. Acil Hemşireliği Yüksek Lisans Programı bu açığı kapayan önemli bir bilim dalı olmuştur. Öğretim üyeleri ve öğrenciler, alanın Yüksek Öğretim Kurulu, Milli Eğitim Bakanlığı ve Sağlık Bakanlığı tarafından tanımasını, mezun olduktan sonra diplomanın mesleğe yansımalarını görmek istemektedirler. Şimdi ve gelecekte istihdam edileceği çalışma alanlarında maddiyat, profesyonellik, unvan gibi etkilerinin net olarak açıklanıp ilgili kurumlar tarafından yürürlüğe konulmasını beklemektedirler. Programdan öğrencilerin ve eğiticilerin genel anlamda memnun olduğu bulunmuştur. Hemşirelik lisans müfredat derslerinin içerisine temel acil derslerinin eklenmesi gerektiğine yönelik beklentiler bulunmaktadır. Eğitim programının amaç\hedefler, yetkinlikler, içerik, eğitimde kullanılan yöntemler, öğrenme ortamları, ölçme ve program değerlendirme boyutlarında geliştirilmesi gereken yönleri bulunmaktadır. Sonuç: Acil hemşireliği alanının profesyonelleşmesi ve eğitim programının tüm bileşenlerinin geliştirilmesi gerekmektedir. Programın geliştirilmesi ve değerlendirilmesi süreklilik arz etmeli ve sistematik bir çerçevede yürütülmelidir.

Aim: This study evaluates the Emergency Nursing Master's Degree Program by consulting the opinions of its graduates, those who are currently studying, and faculty members. Material and Method: Semi-structured interviews were conducted with twelve students and two faculty members using an online platform (Zoom/Google classroom) to determine its positive aspects and the aspects that need to be developed. This qualitative program evaluation study used Eisner's educational criticism and connoisseurship model. The data were assessed using content analysis. Results: The curricula of undergraduate nursing programs in Turkey do not include a basic emergency nursing course. By filling this gap, the Emergency Nursing Master's Program has become an important field of nursing. The program's faculty members and students want the field to be recognized by the Council of Higher Education, the Ministry of National Education and the Ministry of Health, and for their diplomas to be appreciated by the profession after graduation. They expect results such as financial returns, recognition of their professionalism and titles in their current and future employment to be clarified. They want their concerns to be clearly addressed and put into effect by the relevant institutions. The students and faculty members are generally satisfied with the program. They also want basic emergency nursing courses to be included in nursing curricula. The participants believe that some aspects of the educational program such as its purposes, objectives, competencies, content, educational methods, learning environments, assessments and evaluation of the program need to be developed. Conclusion: The field of emergency nursing needs to be professionalized, and all components of this educational program need to be developed. The development and evaluation of the program should be continuous and carried out systematically.