Post-modern sanatta bir ileri iki geri: Sanatçı yönsemeleri açısından pastiş-parodi

Abstract

Araştırmada, Post modern sanatın modernist sanata olan bağımlılığı ve temas gereksinimleri açısından yaşadığı sanatsal kaosu ya da kimliksizliği karakterize eden süreçlerden biri olan ve eklektik yaklaşımları da dinamik kılan pastiş-parodi'yi (geçmiş sanat eserleriyle alay amaçlı eklenti ve yeniden yaratımları) sanatçı yönsemeleri açısından incelenmektedir. Araştırma, Postmodernizmin çağdaş sanatı ele alışları ve sanatçı yönelimleri kapsamında literatürün bu bağlamda incelenmesi ile başlayıp felsefî temellerde inceleme, çözümleme ve tespitlerle son bulmuştur. Sonuçta, anti-estetik değerleri benimseyen, temellük (kendine mal etme), pastiş- parodi ve ironiyle geçmişin geleneksel ve modern sanat eserlerini popüler kültürün imgeleriyle kapitalist tüketim kültürünün meta alıntısı olarak ticaret nesnelerine dönüştürmelerinin gereksinimlerine vurgu yapılmıştır. Çağımız da dijital sanatın gelişimi geçmişin ikonlaşmış sanat başyapıtlarının üzerinde sınırsız kolâj, montaj, yapıbozum tekniklerine sağladığı alt yapı parodileştirilen alay konusuna dönüştürülen eserlerin dolaşımına, artışına hız sağlamıştır. Postmodern sanat anlayışının geleneksel ve modern sanat'a yapıcı olarak sanatçıya ve eserine saygı pastiş (öykünme), yıkıcı olarak yaptığı alay, mizah, parodi (yansılama) ile yeniden üretimleri örnekler üzerinden açıklanmıştır. Bu tez çalışması ile aslında sanatçı niteliklerinin dâhilin de yer alan üslûp yeniliklerinin mevcudiyetsizliğine dayanak oluşturan modern sanatsal mirasın yeniden üretimler ile güncellenmesi durumunu sanatsal egemenlik ve üslûp kargaşası içinde değerlendirmek amacını sergilemiştir.

In the research, pastiche-parody (the mocking additions and re-creations of past works of art), which is one of the processes that characterizes the artistic chaos or lack of identity of post-modern art in terms of its dependence on modernist art and its contact needs, and which also renders eclectic approaches dynamic, is examined intermsofartisttendencies. The research started with an examination of the literature in this context within the scope of Postmodernism's handling of contemporary art and artist orientations, and ended with examination, analysis and determinations on philosophical grounds. As a result, the necessity of transforming traditional and modern art works of the past into commercial objects as commodity quotations of capitalist consumption culture with images of popular culture, which adopts anti- aesthetic values, appropriation (appropriation), pastiche-parody and irony is emphasized. The development of digital art in our age has accelerated the circulation and increase of the works that have been parodied and turned into the subject of ridicule, the infrastructure provided by the unlimited collage, montage and deconstruction techniques on the iconic art masterpieces of the past. The reproductions of the postmodern understanding of art with respect to traditional and modern art as a constructive pastiche (emulation) and destructively sarcastic, humor, parody (reflection) are explained through examples. With this thesis, he aimed to evaluate the situation of updating the modern artistic heritage with reproductions, which constitutes the basis for the absence of stylistic innovations within the artist's qualifications, within the scope of artistic dominance and stylistic turmoil.