Ağartma materyallerinin çeşitli restoratif materyallerin yüzey pürüzlülüğüne ve yüzey sertliğine etkilerinin in vitro olarak incelenmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı; ofis ve ev tipi ağartma materyal lerinin, klinikte sıklıkla kullanılan yedi farklı restoratif materyalin yüzey pürüzlülüğü ve yüzey sertliği üzerine etkilerini in vitro olarak incelemektir. Gereç ve Yöntemler: Ofis tipi (Opalescence Boost PF %40) ve Ev tipi (Opalescence PF % 16) ağartma materyalleri; disk şek linde (2x10 mm) hazırlanmış, A2 renginde mikrohibrit (Gradia Direct Anterior), nanohibrit (Clearfil Majesty Esthetic), mikrofil (Renamel) ve nanoseramik içeren (Ceram-X-One Universal) kompozit rezin, kom pomer (Dyract XP), rezin modifiye cam iyonomer siman (Fuji II LC) ve geleneksel cam iyonomer siman (Fuji IX) yüzeyine üretici firma ta limatları doğrultusunda uygulanmıştır. Ağartma uygulanmayan kont rol grubu dahil 3 uygulama grubu ve 7 restoratif materyal grubu ile toplam 21 adet grup (n=10) oluşturulmuştur. Kontrol grubu yapay tü kürük içerisinde bekletilmiştir. Örneklerin yüzey pürüzlülüğü Profilo metre cihazı (Perthometer M2, Mahr, Almanya) ve yüzey sertliği de Knoop mikrosertlik cihazı ile ölçülmüştür. Yüzey özellikleri SEM ana lizi ile kalitatif olarak incelenmiştir. Verilerin istatistiksel analizi iki yönlü ANOVA ve Tukey çoklu karşılaştırma testi ile yapılmıştır. Bul gular: Ev tipi ağartma, yüzey pürüzlülüğünü Fuji II LC grubunda an lamlı derecede artırırken, Fuji IX grubunda anlamlı derecede azaltmıştır (p<0,001). Her iki ağartma yöntemi diğer restoratif materyal grupla rında anlamlı bir değişikliğe neden olmamıştır (p>0,05). Test grupları arasında yüzey sertliği bakımından anlamlı derecede fark bulunmuştur (p<0,001) fakat ağartma uygulamaları yüzey sertliğini anlamlı dere cede değiştirmemiştir (p>0,05). Sonuç: Yüzey pürüzlülüğünde sonuç lar restoratif materyalin yapısına, ağartma materyaline, uygulama süresine bağlı olarak değişmektedir. Yüzey sertliği ise ağartma mater yallerinden etkilenmemiştir.

Objective: The aim of this in vitro study was to eval uate the effects of office and home bleaching materials on the surface roughness and surface hardness of seven different restorative materi als which are commonly used in the dental clinics. Material and Methods: Office type (Opalescence Boost PF 40%) and Home type (Opalescence PF 16%) bleaching materials applied on disc (2×10 mm) in A2 color microhybrid (Gradia Direct Anterior), nanohybrid (Clearfil Majesty Estetic), microfil (Renamel) and nanoceramic based (Ceram-X-One Universal) composite resin, compomer (Dyract XP), resin modified glass ionomer cement (Fuji II LC) and conventional glass ionomer cement (Fuji IX). A total of 21 groups (n=10) were formed with 3 treatment groups including non-bleaching control groups and 7 restorative material groups. The surface roughness were calculated by aprofilometer and surface hardness calculated by a Knoop microhardness device and analyzed by. SEM. Statistical anal ysis was performed by two-way ANOVA and Tukey multiple com parison test. Results: Home bleaching caused a significant increase in surface roughness in the Fuji II LC group and a significant decrease in the Fuji IX group (p<0.001). Both bleaching methods did not cause a significant change in other restorative material groups (p>0.05). A significant difference in surface hardness was found between the test groups (p<0.001) but the bleaching did not change the surface hard ness significantly (p>0.05). Conclusion: Surface rougheness is de pending on the restorative and bleaching material. Hardness is not affected by bleaching materials.