Tek doz diltiazemin kontrast nefropatisinin önlenmesindeki rolü / Mevlüt Başkol.

Abstract

Kontrast madde kullanımına bağlı gelişen nefropati (KMN) özellikle bazı hastagruplarında sık görülen bir klinik tablo olup, halen etkili önleme yöntemleri tam olarak ortaya konamamıştır. Tek doz diltiazem'in intravenöz olarak uygulanmasının KMN gelişmesini önlemedeki rolünü araştırmak için kardiyak anjiyografi yapılan toplam 100 hastada [kontrol (n:49) ve diltiazem (n:51)] üriner enzim düzeyleri ve renal hemodinamik parametreler çalışıldı. Her hasta işlem öncesi 24 saatlik idrarını topladı. Diltiazem grubundaki hastalara tek doz 0.25mg/kg i.v diltiazem uygulandı. Kontrol grubunailaç uygulanmadı. Diltiazem uygulandıktan 15 dakika sonra hastalar anjiyografi masasına alındılar ve kardiyak anjiyografi işlemi gerçekleştirildi. İşlem sonrası hastalar hospitalize edildiler ve 48 saat boyunca günlük idrarları toplandı. Kreatinin klirensi ve fraksiyonel sodyum ekskresyonları (FENa) hesaplandı. İdrar alanin aminopeptidaz (AAP), N-Asetil-beta-D- glukozaminidaz (NAG) ve anjiotensin dönüştürücü enzim (ACE) aktiviteleri ölçüldü. Diltiazem kontrast maddeye bağlı gelişen tubül toksisitesinin belirteçlerinde herhangi bir değişikliğe neden olmadı. Fakat diltiazem grubunda kontrast madde sonrası kreatinin düzeylerinde belirgin azalma saptandı. KMN gelişmesinin önlenmesinde diltiazem önemli bir ilaç olabilir. Glomerüler filtrasyon hızının daha sensitif bir yöntemle ölçüldüğü ve farklı doz seçeneklerinin uygulandığı başka bir çalışma ile kalsiyum antagonistlerinin KMN gelişimini önlemedeki kesin rolleri değerlendirilebilir.