Türkiyenin Yumuşak Güç Politikasının Uluslararası Öğrenciler Perspektifinden Algılanma Durumu

Abstract

Güç, tarih boyunca insan yaşamında merkezi bir role sahip olmuş; devletlerin ortaya çıkışıyla birlikte ise daha stratejik bir araç haline gelmiştir. Toplumsal gelişimle birlikte güç unsurları çeşitlenmiş, özellikle Sanayi Devrimi sonrasında askeri gücün yanı sıra ekonomik, kültürel, teknolojik ve kurumsal faktörler de güç bileşenleri arasına katılmıştır. II. Dünya Savaşı sonrasında kurulan uluslararası kuruluşlar (IMF, WB, BM vb.), sert güce alternatif olarak gelişen ve Joseph Nye tarafından kavramsallaştırılan yumuşak güç anlayışının erken örnekleri olarak değerlendirilebilir. Soğuk Savaş boyunca yumuşak güç unsurları, ekonomik 'havuç' ve askeri 'sopa' metaforlarıyla birlikte kullanılmış; bu dönemde sert gücün caydırıcı olduğu ancak ikna edici olmadığı anlaşılmıştır. Yumuşak güç, bir ülkenin değerleri, kültürü, dış politikası ve kurumları yoluyla başka aktörlerin davranışlarını etkileme kapasitesini ifade etmektedir. Bu bağlamda Geun Lee, yumuşak gücü düşünceler, semboller, eğitim, gelenek ve kültür gibi çok boyutlu kategorilere ayırarak kavramsal çerçeveyi genişletmiştir. Türkiye'nin yumuşak güç politikaları da literatürde artan bir ilgiyle ele alınmaktadır. Türkiye'nin kamu diplomasisi faaliyetleri; marka değeri yüksek kurumlar, uluslararası alanda faaliyet gösteren kuruluşlar ve eğitim, kültür, medya gibi alanlar üzerinden yürütülmektedir. Ayrıca belirli ülkelere yönelik yumuşak güç uygulamalarını inceleyen tematik ve ampirik çalışmalar da artış göstermiştir. Bu tez çalışması, Türkiye'nin son 20 yılda yürüttüğü yumuşak güç politikalarının etkisini ölçmeyi ve bu etkinin bölgelere göre farklılaşıp farklılaşmadığını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu doğrultuda, literatürdeki kavramsal tartışmalar ışığında özgün bir yumuşak güç ölçeği geliştirilmiş ve Samsun'da öğrenim gören uluslararası öğrenciler üzerinde uygulanmıştır. Yaklaşık 5.000 kişilik evrenden tabakalı örnekleme yöntemiyle seçilen 420 öğrenciye anket uygulanmış; elde edilen veriler SPSS 21 programı ile faktör ve Kruskal-Wallis analizlerine tabi tutulmuştur. Ayrıca ArcGIS programı kullanılarak yumuşak güç boyutlarının bölgesel dağılımını gösteren haritalar üretilmiştir. Elde edilen bulgular, geliştirilen ölçeğin %90 güvenilirlik oranına sahip olduğunu ve Türkiye'nin yumuşak güç politikasının bölgesel düzeyde farklılık gösterdiğini ortaya koymuştur. Çalışma hem yöntemsel yaklaşımı hem de içerdiği bulgular açısından literatüre önemli katkılar sunmaktadır.Power has always played a central role in human history, and with the emergence of states, it has become an even more strategic tool. As societies evolved, the components of power diversified. Particularly after the Industrial Revolution, in addition to military strength, economic, cultural, technological, and institutional elements also became key components of power. Following World War II, the establishment of international organizations such as the IMF, World Bank, and the United Nations marked the early institutionalization of soft power, a concept later formalized by Joseph Nye. During the Cold War, soft power was often used in combination with hard power, represented metaphorically as the 'carrot' (economic incentives) and the 'stick' (military force). It became evident that while hard power could deter, it was often insufficient to persuade. Soft power refers to a country's ability to influence the behavior of other actors through its values, culture, foreign policy, and institutions. In this context, Geun Lee expanded the conceptual framework by categorizing soft power resources into ideas, symbols, education, tradition, and culture. Turkey's soft power strategies have increasingly drawn scholarly attention. Turkey's public diplomacy activities are conducted through institutions with high brand value, organizations operating in the international arena, and areas such as education, culture, and media. In addition to these, thematic and country-specific empirical studies on Turkey's soft power have gained momentum in recent years. This thesis aims to empirically measure the effectiveness of Turkey's soft power policies over the past two decades and determine whether these policies differ by region. To achieve this, a novel soft power scale was developed based on conceptual discussions in the literature and applied to international students studying in Samsun, Turkey. From a population of approximately 5,000 international students, 420 were selected using stratified sampling and surveyed. The collected data were analyzed using factor analysis and Kruskal-Wallis tests via SPSS 21 software. Furthermore, regional variations in soft power components were mapped using ArcGIS. The results show that the developed scale has a reliability rate of 90% and that Turkey's soft power strategies vary across different regions. This study offers significant contributions to the literature both methodologically and ontologically.