Farklı yöntemlerle restore edilen sınıf II kavitelerde mikrosızıntının in vitro değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı sınıf II kavitelere uygulanan farklı restoratif yöntemlerin mikrosızıntı üzerindeki etkilerinin incelenmesidir. Gereç ve föntem: Çalışmada, çekilmiş çürüksüz 65 adet üçüncü molar diş kullanıldı. Dişlerin proksimal yüzeylerine standart sınıflı kaviteler açıldı. Kaviteler her grupta onar adet diş olacak şekilde rastgele 13 gruba ayrıldı. Mezialyüzeyde açılan kavitelerde mine yüzeylerine bizotaj işlemi uygulandı. Kaide materyali olarak 3 farklı akıcı kıvamda materyal (Dyract Flow, Protect Liner, lonoliner) kullanıldı. Akıcı kaide materyalleri bizotajlı kavitelerde bizotajlanmış alan üzerine taşırılarak yerleştirildi. Bu materyaller aynı dişin diğer yüzeyindeki kavitelerde sadece dentin üzerine yerleştirildi. Kavitelerin tamamı aynı konıpozit rezin materyalle (Clearfil AP-X) restore edildi. Aynı kaide materyalini taşıyan restorasyonların yarısı soft-start sistemle, diğer yarısı ise geleneksel halojen ışıkla polimerize edildi. Kontrol grubunda ise kaide materyali kullanılmadı ve kompozit rezin restorasyon geleneksel halojen ışıkla polimerize edildi. Restore edilen dişler 30 gün süreyle oda sıcaklığında bekletildi ve ardından termalsiklusa tabi tutularak % 0,5'lik bazik fuksin boyasıyla boy andı. Dişler restorasyonların ortasından geçen meziodistal hat boyunca ikiye kesildi. Her iki kesit stereomikroskopla XI0 büyütme altında değerlendirildi ve mikrosızıntı skorları kaydedildi. Bulgular: Yapılan istatistiksel inceleme sonucunda, bizotaj yapılan, akıcı kompozit rezin kaide kullanılan ve konıpozit rezin restorasyonun geleneksel halojen ışıkla polimerize edildiği grupta okliizal mine kenarlarında daha düşük değerler elde edildi. Bununla birlikte gingival sement kenarlarında, ise aynı kombinasyon bizotajsız kavitelere uygulandığında ise daha düşük mikrosızıntı değerleri elde edildi. Sonuç: Bu çalışmada akıcı kompozit materyalin kaide olarak kullanılması, mine kenarlarının bizotajlanmasmın genelde sızıntıyı azalttığı ve kompozit rezin restorasyonun geleneksel halojen ışıkla polimerize edilmesinin sınıf II restorasyonlarda uygun işlev olacağı düşünülebilir.

Aim: The aim of this study was to assess the effects on microleakages of different restorative procedures applied to Clas II cavities. Materials and Method: In the study, 65 non-carious, extracted human third molar teeth were used. Class II cavities were prepared at both of the proximal parts of the teeth. The prepared teeth were randomly assigned to 13 groups each of which consist of JO teeth. Cavo surface margins were beveled on Class II cavities prepared on the mesial suiface of the teeth. Three different flowable materials (Dyract Flow, Protect Liner, lonoliner) were placed as liners. The liner materials were overflowed on the bevel suiface. These materials were placed only to the dentin on the other side of the same teeth. All of the cavities were restored with same composite resin materials (Clearfil AP-X). The half of the restoration holding the same liner materials were polymerized with soft-start polymerization system and the other one was with conventional halogen light. , At the control group base materials were not used and restorations were polymerized with conventional technique. Restored teeth were" stored in distilled water for 30 days at room temperature and then thermocycled and exposed to 0,5 % basic fucsine dye. The teeth sectioned along the mesio-distal direction, coincident with the center of the restoration. Both sections were studied at I OX magnification by using stereomicroscope and microleakage scores were recorded. Results: According to results, the bevel and flowable composite liner and conventional halogen light polymerization group demonstrated better occlusal enamel leakage values. On the other hand the flowable composite liner and conventionally polymerized composite resin restorations without beveling demonstrated better proximal microleakage values than the other groups. Conclusion: This study demonstrated that flowable composite resin material, beveled enamel margin, and used conventional halogen lamb are the most likely to give successful results for reducing the microleakage of Class II composite resin restorations.