Steviosidin böbrek hücre enflamasyonunda kemokin salınımına etkisinin in vitro değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Böbrek dokusunda gelişen enflamasyonda monosit kemoatraktan protein-1 (MCP-1) ve aktivasyon üzerine düzenlenen, normal T hücrelerince eksprese edilen ve salınan (RANTES) kemokinleri rol oynamaktadır. Enflamasyonla seyreden hastalıkların tedavisinde anti-enflamatuar glikozitlerin kullanımı başarı sağlamaktadır. Önerilen tez çalışmasının amacı, steviosidin lipopolisakkarit (LPS) ile indüklenen böbrek hücre enflamasyonunda kemokin yanıtına etkisinin in vitro araştırılmasıdır. Materyal ve metot: Çalışma, Madin Darby Bovine Kidney (MDBK) hücre hattında gerçekleştirildi. Hücre çalışmalarında; negatif kontrol, 5 μg/mL LPS, 200 μM steviosid ve 5 μg/mL LPS + 200 μM steviosid olmak üzere dört farklı grup oluşturuldu. Steviosidin sitoprotektif ve LPS’nin sitotoksik dozları kolorimetrik hücre sayım kiti ile değerlendirildi. MDBK hücre mediumlarındaki MCP-1 ve RANTES konsantrasyonları enzim bağlı immünosorbent analiz kiti belirlendi. Bulgular: Negatif kontrol, 5 μg/mL LPS, 200 μM steviosid ve 5 μg/ml LPS + 200 μM steviosid gruplarının kültür supernatantlarındaki MCP-1 konsantrasyonları sırasıyla 5,8 ± 1,0 ng/ml, 127,8 ± 5,9 ng/mL, 7,5 ± 1,3 ng/mL ve 73,8 ± 3,3 ng/mL ölçüldü. LPS’ye maruz bırakılan MDBK hücrelerdeki MCP-1 konsantrasyonunun negatif kontrol hücrelerindekine göre 22,03 kat yüksek olduğu belirlendi (p < 0,05). Sekiz saat boyunca 5 μg/mL LPS + 200 μM steviosid uygulanan MDBK hücrelerindeki MCP-1 konsantrasyonunun negatif kontrol hücrelerininkine oranla 12,72 kat fazla olduğu saptandı (p < 0,05). MDBK hücrelerinde LPS maruziyeti ile artmış olan MCP-1 konsantrasyonunun steviosid uygulaması ile 1,73 kat azaldığı belirlendi (p < 0,05). Negatif kontrol, 5 μg/ml LPS, 200 μM steviosid ve 5 μg/mL LPS + 200 μM steviosid gruplarının kültür supernatantlarındaki RANTES konsantrasyonlarının sırasıyla 14,3 ± 1,7 ng/ml, 275,3 ± 4,1 ng/mL, 17,3 ± 2,2 ng/mL. 84,0 ± 3,7 ng/ml olduğu belirlendi. LPS’ye maruz bırakılan MDBK hücrelerindeki RANTES konsantrasyonunun negatif kontrol hücrelerindeki düzeye göre 19,25 kat yüksek olduğu belirlendi (p < 0,05). Sekiz saat boyunca 5 μg/mL LPS + 200 μM steviosid uygulanan MDBK hücre supernatantında RANTES konsantrasyonunun negatif kontrol hücrelerininkine oranla 5,87 kat daha fazla olduğu saptandı (p < 0,05). MDBK hücre kültüründe LPS maruziyeti ile artmış olan RANTES konsantrasyonunun steviosid uygulaması ile 3,28 kat azaldığı belirlendi (p < 0,05). Sonuç: Sunulan tez çalışmasının bulguları, steviosidin, MDBK hücrelerinde LPS maruziyetinin neden olduğu artmış MCP-1 ve RANTES konsantrasyonlarını baskılamak suretiyle anti-enflamatuar etki gösterdiği belirlendi. Steviosidin in vitro bu etkisinin in vivo çalışmalarla teyit edilmesine gereksinim bulunmaktadır.

Objective: Monocyte chemoattractant protein-1 (MCP-1) and chemokines regulated upon activation, expressed and released by normal T cells (RANTES) play a role in inflammation developing in kidney tissue. The use of anti-inflammatory glycosides in the treatment of inflammatory diseases provides success. The aim of the proposed thesis study is to investigate the effect of stevioside on chemokine response in lipopolysaccharide (LPS)-induced renal cell inflammation in vitro. Material and method: The study was carried out in the Madin Darby Bovine Kidney (MDBK) cell line. In cell studies; Four different groups were formed as negative control, 5 µg/mL LPS, 200 µM stevioside and 5 µg/mL LPS + 200 µM stevioside. Cytoprotective doses of stevioside and cytotoxic doses of LPS were evaluated with a colorimetric cell counting kit. MCP-1 and RANTES concentrations in MDBK cell mediums were determined by enzyme-linked immunosorbent analysis kit. Results: The concentrations of MCP-1 in the culture supernatants of the negative control, 5 µg/mL LPS, 200 µM stevioside and 5 µg/mL LPS + 200 µM stevioside groups were 5.8 ± 1.0 ng/mL, 127.8 ± 5.9 ng/mL, 7.5 ± 1.3 ng/mL and 73.8 ± 3.3 ng/mL were measured respectively. It was determined that MCP-1 concentration in MDBK cells exposed to LPS was 22.03 times higher than that in negative control cells (p < 0.05). MCP-1 concentration in MDBK cells treated with 5 μg/mL LPS + 200 μM stevioside for eight hours was 12.72 times higher than that of negative control cells (p < 0.05). It was determined that MCP-1 concentration increased with LPS exposure in MDBK cells and decreased 1.73 times with stevioside administration (p < 0.05). The RANTES concentrations in the culture supernatants of the negative control, 5 μg/ml LPS, 200 μM stevioside and 5 μg/mL LPS + 200 μM stevioside groups were determined to be 14.3 ± 1.7 ng/mL, 275.3 ± 4.1 ng/mL, 17.3 ± 2.2 ng/mL and 84.0±3.7 ng/mL respectively. The concentration of RANTES in MDBK cells exposed to LPS was 19.25 times higher than the level in negative control cells (p < 0.05). The concentration of RANTES in the MDBK cell supernatant treated with 5 μg/mL LPS + 200 μM stevioside for eight hours was 5.87 times higher than that of the negative control cells (p < 0.05). It was determined that RANTES concentration, which increased with LPS exposure in MDBK cell culture, decreased 3.28 times with stevioside administration (p < 0.05). Conclusion: The findings of the presented thesis study revealed that stevioside exerted an anti-inflammatory effect by suppressing the increased MCP-1 and RANTES concentrations caused by LPS exposure in MDBK cells. This effect of stevioside in vitro needs to be confirmed by in vivo studies.