Pelitköy Eğitim Aile Sağlığı merkezine başvuran tip 2 diabetes mellituslu hastaların glisemik kontrolünde uyku kalitesinin etkisi

Abstract

AMAÇ: Bu çalışmada, Tip 2 Diabetes Mellitus hastalarının glisemik kontrolünde uyku kalitesinin etkisinin değerlendirilmesini amaçladık. GEREÇ VE YÖNTEM: Bu kesitsel bir anket çalışmasıdır. Tip 2 diyabet hastalarına iki bölümden oluşan anket formu uyguladık. Anketin birinci bölümü sosyodemografik bilgiler, sağlık öyküsü ve sağlık davranışlarından, ikinci bölümü ise Pittsburgh Uyku Kalitesi İndeksi'nden (PUQI) oluşmuştur. BULGULAR: Çalışmaya 267 diyabet hastası katıldı. Yaş ortalamaları 59,6±10,2 yıldı. Hastaların %67,8’i 65 yaş altında, %57,7’si kadındı. Hastaların %56,6’sının uyku kalitesi kötüydü, %59,9’ unun glisemik kontrolü kötüydü. Glisemik kontrolü kötü olanlar glisemik kontrolü iyi olanlara göre daha kötü uyku kalitesine sahipti (p=0,002). Hipertansiyon, dislipidemi, egzersiz, obezite, diyabet süresi ve tedavisi ile glisemik kontrol arasındaki ilişki istatiksel olarak anlamlıydı. Yaş, cinsiyet, medeni durum, yalnız yaşama, eğitim, sigara kullanımı, alkol tüketimi, noktüri ve bel çevresi ile glisemik kontrol arasındaki ilişki istatiksel olarak anlamlı değildi. Çok değişkenli lojistik regresyon analizine göre, dislipidemisi olmayanlara göre dislipidemisi olanlar 1.741 kat [%95 GA=1.003-3.022], diyabet süresi on yıldan az olanlara göre on yıldan fazla olanlar 1.808 kat [1.003-3.259], sadece OAD kullananlara göre insülin kullananlar 3.797 kat [1.474-9.778], hem OAD hem insülin kullananlar 5.688 kat [2.821-11.466] ve iyi uyku kalitesi olanlara göre kötü uyku kalitesi olanlar 2.204 kat [1.269-3.831] kötü glisemik kontrolle ilişkili bulundu. SONUÇ: Diyabet hastalarında uyku kalitesi glisemik kontrolün sağlanmasında önemlidir. Bulgular, uyku kalitesinin değerlendirmesinin diyabet bakımının önemli bir bileşeni olması gerektiğini göstermektedir. Birinci basamak hekimleri, diyabet hastalarında uyku kalitesini sorgulamalı, uyku hijyeninin sağlanması için önerilerde bulunmalı ve gerekli durumlarda hastaları bir ileri merkeze yönlendirmelidir.

OBJECTIVE: In this study, we aimed to evaluate the effect of sleep quality on glycemic control of Type 2 Diabetes Mellitus patients. MATERIAL AND METHOD: This is a cross-sectional survey study. We applied a questionnaire form consisting of two parts to patients with type 2 diabetes. The first part of the questionnaire consisted of sociodemographic information, health history, and health behaviors and the second part consisted of Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI). RESULTS: 267 diabetic patients participated the study and average age was 59.6±10.2 years. 67.8% of the patients were under 65 years old, 57.7% were women. Sleep quality of 56.6%of the patients was poor, and the glycemic control of 59.9%was poor. Those with poor glycemic control had worse sleep quality than those with good glycemic control (p=0.002). The relationship between hypertension, dyslipidemia, exercise, obesity, diabetes duration and treatment and glycemic control was statistically significant. The relationship between age, gender, marital status, living alone, education, smoking, alcohol consumption, nocturia, waist circumference and glycemic control was not statistically significant. According to multivariate logistic regression analysis, those with dyslipidemia were 1.741 times [95%CI = 1.003-3.022] compared to those without dyslipidemia, 1.808 times more than those with diabetes duration less than ten years [1.003-3.259], and those using insulin compared to those using OAD alone 3.797 those who used both OAD and insulin were associated with poor glycemic control, 5.688 times [2.821-11.466], and those with poor sleep quality compared to those with good sleep quality [1.269-3.831]. CONCLUSION: Sleep quality is important in providing glycemic control in diabetic patients. Findings suggest that assessment of sleep quality should be an important component of diabetes care. Primary care physicians should question the quality of sleep in diabetic patients, make recommendations for the provision of sleep hygiene and refer patients to an advanced center when necessary.