Yolak tabanlı uzaysal istatistik kullanarak difüzyon tensör görüntüleme ile bazı otoimmün hastalarındaki beyaz madde değişimlerinin incelenmesi

Abstract

Amaç: Özel bir MR protokolü olarak difüzyon tensör görüntüleme (DTG), aksonlar boyunca su molekülü yöneliminin tahminlerine bağlı olarak beyaz maddenin (BM) mikro yapısındaki değişiklikleri değerlendirmek için öncü yöntemlerden biri haline gelmiştir. Bu çalışma, yeni geliştirilen bu yöntemlerden yararlanarak, Yolak Tabanlı Uzaysal İstatistikler (YTUİ) uygulayarak belirli bir otoimmün hasta kategorisi aracılığıyla beyaz madde değişikliklerini araştırmayı amaçlamaktadır. Materyal ve Metot: Bu çalışma 24 romatoid artritli (RA) vaka, 6 sistemik lupus eritematozuslu (SLE) vaka ve normal durumdaki (kontrol grubu olarak) 18 kişi olmak üzeri 48 kişi üzerinde yapılmıştır. Fraksiyonel anizotropi (FA) ve ortalama difüzyon (MD) hesaplandı; Beyaz madde lifleri boyunca difüzite değişkenlerindeki değişiklikler Yolak Tabanlı Uzaysal İstatistik yaklaşımı kullanılarak incelenmiştir. Bulgular: Hem romatoid artrit hastaları hem de sistemik lupus eritematöz için FA değerlerinin gerçekleştirilen hesaplamasına göre, RA, SLE hastalarının kontrol grubu ile karşılaştırıldığında beyaz madde yollarının farklı alanlarında daha düşük FA değerlerine sahip olduğu bulunmuştur. RA ve SLE hastalarında ortalama difüzite beyaz maddenin birçok alanında yüksek değerler göstermiştir. Sonuç: RA ve SLE hastalarında kontrol grubuna göre beyaz madde mikroyapısında değişikliklerin meydana geldiği saptanmıştır.

Aim: Diffusion tensor imaging (DTI) as a special MRI protocol, has become one of the pioneer methods to evaluates changes in white matter (WM) microstructure depending on estimations of the water molecule orientation along the axons. DTI permits portraying inconspicuous WM varieties in both healthy and in pathologic brains. This study aims to harness these newly developed methods to investigate the possibilities of white matter integrity changes through a specific categories of autoimmune patients by applying of Tract Based Spatial Statistics. Material and Methods: The study was conducted from 48 subjects, including 24 with rheumatoid arthritis, 6 with systemic lupus erythematosus, and 18 with normal condition (as a control group). Integrating various indices such as fractional anisotropy (FA) and mean diffusivity (MD), which are intra-voxel metrics, was calculated; the changes in diffusivity variables along WM tracts were investigated using a TBSS approach. Results: According to the performed calculation of FA values for both rheumatoid arthritis patients and systemic lupus erythematous it's found that RA patients have more low FA values in different areas of white matter tracts comparing with SLE patients. The mean diffusivity also in RA patients showed high values in many areas of white matter. Conclusion: RA and SLE as an autoimmune disease could have significant effects on white matter tracts.