Sol ventrikül hipertrofisi olan hipertansif hastalarda mikroalbuminüri ile endotel disfonksiyonu arasındaki ilişki / Alaa Zimmo ; Danışman Özcan Yılmaz

Abstract

Albuminüri varlığının ağır hipertansiyon ve son organ hasarının bulgularıyla ilişkili olduğu hipertansif hastalardaki vasküler endotel disfonksiyonunu ve artmış kardiyovasküler riski erken dönemde gösterdiği bilinmektedir.Biz bu çalışmamızda hastanemize hipertansiyonl başvuran hastalardaki endotel disfonksiyonu ile mikroalbuminüri arasındaki ilişkiyi göstermeyi amaçladık.Çalışmaya hipertansiyonu ve sol ventrikül hipertrofisi olan 60 hasta alındı. Hastalar mikroalbuminürinin varlığına göre; Mikroalbuminürisi olan 30 hasta ve mikroalbuminürisi olmayan 30 hasta olarak 2 gruba ayrıldı.Endotel fonksiyonlarının belirlenmesi amacıyla tüm hastalara vasküler ultrasonografi uygulandı.Çalışmaya alınan her iki hasta grubunun özellikleri birbirine benzerdi.Endotel disfonksiyonuolan grupta LVMI 166,8±44,6, IVS 1,5±2, PW 1,32±1,3 ve LVEDÇ 49±12, endotel disfonksiyonu olmayan grupta ise LVMI 157±34,2, VS 1,38±1,5, PW 1,28±1,3 ve LVEDÇ 46±11 olarak saptanırken parametreler arasında istatistiksel bir fark gözlenmedi.Mikroalbuminürik grupta 29 (%96,7) hastada endotel disfonksiyonu saptandı, sadece 1(%3,3) hastada endotel fonksiyonları normaldi, normoalbüminürik hastalardan ise 6 (%20) hastada endotel disfonksiyon saptanırken, 24 (%80) hastada endotel fonksiyonları normaldi.Endotel disfonksiyonu açısından mikroalbüminürik ve normoalbüminürik hasta grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulundu (p[0001).Çalışmamızda mikroalbuminürik grupta belirgin endotel disfonksiyonu saptanırken normoalbuminürik grupta endotel fonksiyonları normal olarak bulunmuştur.Albuminüri değiştirilebilir bir risk faktörü olduğu için kardiyovasküler hastalıkların patogenezinde rol oynayan lipid ve kan basıncı gibi değişkenlerde yapıldığı gibi albuminüri içinde tarama yapılması önerilebilir.