Düzenli efor programı uygulanan ve uygulanmayan stabil anjinası olan hastalarda, düşük molekül ağırlıklı heparinin koroner kollateral dolaşımı üzerine etkisi / Morteza Sharifi Mehr; Danışman Olcay Sağkan.

Abstract

Daha önceki çalışmalarda stabil anjinası olan hastalarda, düşük molekül ağırlıklı heparin'in (DMAH), egzersiz programıyla birlikte kollateral gelişimini arttırdığı tesbit edilmiştir. Çalışmamızın amacı, programlı efor uygulanan ve uygulanmayan stabil anjinası olan hastalarda DMAH'nın kollateral gelişimi üzerindeki etkisini araştırmaktır. Bu amaçla efor testi pozitif ve koroner damarlarında en az birisinde büyük eşit 70 stenoz olan 20 kronik stabil anjinası olan hasta çalışmaya alındı. Tüm hastaların çalışma başlamadan 72 saat önce tüm antianginal ilaçları kesildi ve çalışma boyunca asetik salisilik asit'den (300mg) başka ilaç verilmedi. Tüm Hastalara 0.6 ml Nadroparin kalsiyum (INN) 15.000 ICU Axa (6.150 IU Axa'ya eşdeğer) verildi. HAstaların efor programı uygulanan (Grup A, N=10 ve uygulanmayan (Grup B, N=10) olmak üzere 2 gruba ayrılıp 4 hafta boyunca izlendi. Hastalara Bruce protokoline göre çalışma başlamadan önce (bazal) ve çalışmanın sonunda (4.hafta) treadmil efor testi ve Tc-99m Sestamibi miyokard perfüzyon testi uygulandı. Treadmill efor testinde 1mm ST depresyon gelişme süresi ve RPP'si (Rate Pressure Product=kalp hızı x Sistolik kan basıncı), göğüs ağrısı geliştiği süre ve RPP'si, toplam efor süresi ve RPP'si hesaplandı. Tc-99m Sestamibi' de her iki grupta istirahat ve stres fazında tedaviden öncesi ve sonrası miyokard perfüzyon defekt alanları değerlendirildi (Cedars- Emory Quantitative Analysis). Treadmill efor testi sonuçlarına göre (tablo:3) DMAH tedavisinden sonra grup A'da total efor süresi %23 (p küçüktür 0.05) ve 1mm ST depresyon gelişme süresi %25 (p küçüktür 0.05), efor programı uygulanmayangrupta (Grup B) ise %20 (p küçüktür 0.05) ve %21 (p küçüktür 0.05), bir artış gözlendi. Tc-99m Sestamibi de perfüzyon defekt alanlarında Grup A'da DMAH tedavisinden sonra istirahatta %20 (p küçüktür 0.05), streste %19 (p küçüktür 0.05), Grup B'de ise istirahatte %23 (p küçüktür 0.05), streste %22 (p küçüktür %22 (p küçüktür 0.05) bir düzeltme gözlendi. Treadmill ve Tc-99m Sestamibi sonuçlarına göre iki grubu karşılaştırdığımız zaman aralarında anlamlı fark bulunamadı. Sonuç olarak stabil anginası olan hastalarda, düzenli egzersiz programlarından bağımsız olarak DMAH'nın uygulanması, kollateral gelişimi ve miyokard perfüzyonunu arttırarakkoroner kan akımının düzelebileceği kanısına vardık.