Perikardiyal effüzyonun drenaj sonrası kalp fonksiyonlarının ekokardiyografik değerlendirilmesi / Muhammad Reza Vali; Danışman Ferşat Kolbakır.

Abstract

AMAÇ: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde perikardiyal effüzyon nedeni ile perikardiyal drenaj yapılan hastaların etyolojik tanı,takip ve tedavilerinin erken ve geç ekokardiyografik sonuçlarını irdelemektir.YÖNTEM:Çalışmada perikard drenajı yapılan ve yaş ortalaması 51±16.2 yıl olan , 39 kadın ve 51 erkek olmakla toplam 90hasta araştırıldı.Perikardiyal drenaj yapılan hastalardan 65'i patolojik ve 50'si sitolojik değerlendirme için toplam 115 örnek alınmıştır.Hastaların tümünde drenaj işlemi yapılmadan önce ve sonra eko kardiyografik olarak effüzyon takibi yapılmış ve kalp fonksiyonları değerlendirilmiştir.BULGULAR:Etikolojik değerlendirme sonucunda perikardiyal effüzyonun bilinene nedenleri arasında malignite, inflamatuar durum, enfeksiyon, myokard enfarktüsü, tüberküloz ve üreminin yer aldığı önemli bir kısmının ise nedeninin bulunamadığı görülmüştür.Hastalarda CRP düzeyinin effüzyon etyoloji ile ilişkisi değerlendirildiğinde infeksiyon, Myokard infarktüs ve malignansili olan hastalarda en yüksek, Üremide ise en düşük olduğu görüldü.Perikardiyal effüzyon gelişen hastalarda etyolojik neden önemli bir etken olurken tüm hastaların yaklaşık %68 inde kardiak diastolik disfonksiyon olduğu görülmüştür.SONUÇ:Perikardiyal effüzyonu son drene edilen hastalarda erken dönemde başlayan diastolik disfonksiyon effüzyona neden olan hastalığın etkisine bağlı olarak epikardiyal veya perikardiyal konstriksiyona neden olarak sol ventrikülün distolik fonksiyonunun bozulmasına neden olmaktadır.Diastolik disfonksiyonunun önlenmesi perikardiyal effüzyon tedavisinde önemli bir yeri olmasına rağmen bu konuda gerekli girişimler göz ardı edilmektedir.Konstriksiyon ve sol ventrikül restriksiyonunu önlemek için tedaviye perikardiyektomi fibrinolitik ajanları v.b.eklemek gerekli olabilir.