Subakromial sıkışma sendromu tedavisinde fizik tedavi yöntemleri ile subakromial kortikosteroid enjeksiyonu etkinliğinin karşılaştırılması / Cengizhan Doğan; Danışman Ömer Kuru

Abstract

Bu randomize kontrollü çalışmanın amacı, subakromial sıkışma sendromu (SSS) olan hastalarda subakromial kortikosteroid enjeksiyonu ve fizik tedavinin ağrı, eklem hareket açıklığı (EHA) ve günlük yaşam aktiviteleri üzerindeki etkinliğini değerlendirmekti.Bu çalışmaya SSS olan 40 hasta katıldı. Bu hastalarda SSS tanısı, pozitif bir sıkışma bulgusunun olması ve tam kat rotator kılıf (RK) yırtığı veya adheziv kapsülit gibi omuzun diğer anormalliklerinin bulunmaması ile konuldu. Hastalar randomize bir şekilde iki gruba ayrıldı. İstirahat esnasında, gece ve aktivite sırasındaki ağrının şiddeti vizüel analog skala (VAS) kullanılarak değerlendirildi. Özürlülük, Constant-Murley omuz değerlendirme skoru kullanılarak saptandı. Diğer fiziksel ve sosyal fonksiyopnlar Short-form (SF–36) kullanılarak değerlendirildi. Omuzun aktif eklem hareket açıklığı (EHA) gonyometre ile ölçülerek kaydedildi. Hastalar başlangıçta, 3. ve 8, haftalarda değerlendirildi.Ultrason (US) grubundaki hastalar haftada 5 kez ve 3 hafta boyunca toplam 15 seans aldılar. US tedavisi lokal lokal ısı ve enterferansiyel akım (EFA) ile kombine edildi. Enjeksiyon grubundaki hastalara, kenacort ampül 1cc 40mg triamsinolon asetonit kullanılarak subakromiyal boşluğa tek bir lokal steroid enjeksiyonu uygulandı. Tüm enjeksiyonlar aynı doktor tarafından uygulandı. Tüm hastalara non-steroid antienflamatuar ilaç (naproksen sodium 275mg 2*1/gün 3 hafta süreyle), izotonik, izometrik ve RK germe egzersizlerini içeren spesifik ev egzersiz programı verildi.8 haftalık bir izlem peryodunun sonunda her iki grupta tüm ağrı skorlarında, SF36 ve Constant-Murley skorlarında anlamlı iyileşme gözlendi (her biri için p<0,05). İki grup karşılaştırıldığında, gece ağrısı ve aktivite ağrısında 8. iyileşme fizik tedavi grubunda enjeksiyon grubuna göre anlamlı olarak daha yüksekti (p<0,05 her biri için). Ayrıca, her iki grupta aktif EHA ölçümlerinde istatistiksel olarak anlamlı iyileşme saptandı (p<0,05 her biri için). İki grup arasında ve Constant-Murley skorları açısından ne de aktif EHA skorları açısından anlamlı bir fark bulunamadı. US grubunun sonuçları açısından anlamlı olarak daha iyiydi (p<0,05 her biri için)Bizim sonuçlarımız SSS’ında US, lokal ısı, EHA ve egzersiz programını içeren fizik tedavi programının ve lokal kortikosteroid enjeksiyonun omuz mobilitesi, ağrı ve özürlülük açısından yararlı etkilere sahip olduğunu göstermektedir. Fizik tedavi programı 8. haftada, gece ağrısı ve aktivite ağrısı açısından subakromiyal kortikosteroid enjeksiyonuna kıyasla daha etkiliydi. Fizik tedavi modaliteleri SSS2da kortikosteroid enjeksiyonuna alternatif bir tedavi seçeneği olabilir.