Acil serviste akut miyokart enfarktüs tanısı alan hastaların retrospektif olarak incelenmesi / Sevdegül Kabak; Danışman Ahmet Baydır

Abstract

Akut Mİ,miyokardın oksijen gereksinimi ve miyokarda kan sağlanması arasındaki dengenin bozulması sonucu ortaya çıkan klinik tablodur.Çalışma, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi acil servisine 01.01.2003-30.06.2005 tarihleri arasında başvurmuş ve akut miyokart enfarktüsü tanısı konularak koroner yoğun bakıma yatırılmış 680 erişkin hastayı kapsamaktadır.Bizim bu çalışmamızda amacımız; hastaların risk faktörlerini,gelişen komplikasyonları,uygulanan tedavi etkinliğini,enfarktüs lokalizasyonunu ve mortalitesini geriye dönük olarak değerlendirmekti. Hastalar ST yükselmesi olan akut miyokart enfarktüsü ve ST yükselmesi olmayan akut miyokart enfarktüsü olarak incelendi. Akut miyokart enfarktüslü hastaların özellikleri ve klinik bilgileri özel olarak hazırlanmış olan formlara dolduruldu. Hastaların %77,2’si erkek ,%22,8’i kadın idi. Erkeklerin kadınlara oranı3.3 idi. Erkek hastaların yaş ortalaması 59,kadın hastaların yaş ortalaması 66 idi. Diğer risk faktörlerine bakıldığında hastalarda hiperkolesterolemi en sık risk faktörüydü. Bunun yanı sıra erkeklerin %73,3’ü sigara kullanmakta idi ve %29,2’sinde hipertansiyon mevcuttu. Kadınların ise %78’i menapozda idi,%45,6’sında diabetes mellitus ve obesite mevcuttu. Hastaların semptom ve bulguları incelendiğinde %91 oranında göğüs ağrısı %41 oranında kol ağrısı en büyük başvuru semptomuydu. Hastalrın %49’u acil servise semptomlar başladıktan sonraki 6 saat içinde başvurmuştu. Hastaların %16,6’sını NSTEME’ü,%83,4’ünü STEME oluşturmaktaydı. AME’lü hastalara acil serviste endikasyonlara uygun olarak MONA tedavisi (morfin, oksijen, nitrogliserin, asetilsalisilik asit) uygulanmıştı. Ayrıca %97,2 hastaya antikoagülan tedavi heparin uygulanmıştı. Reperfüzyon tedavisi olarak STEME ‘lü hastaların %8’ine primer perkütanöz transluminal koroner anjiyoplasti, %37’sine trombolitik tedavi uygulanmıştı. Genel mortalite STEME’lü hastaların %22,3,NSTEME’lü hastalarda ise %12 idi. Perkutanöz transluminal koroner anjioplasti yapılan hastalarda mortalite %14,2,trombolitik tedavi uygulananlarda mortalite %13,5,reperfüzyon uygulanmayan STEME’lü hastalarda ise mortalite %26,8 idi. Reperfüzyon tedavisi almayan STEME’lü hastalarda kalp yetmezliği gelişimi ve mortalite yüksekliği istatiksel olarak anlamlıydı.Sonuçlarımız literatür bilgileri ile benzerdi. Ülkemizde AME’nün epidemiyolojisini araştırmak için daha fazla prospektif çalışmaların yapılmasına ihtiyaç vardır. Hastalarda mortalitenin aşağıya çekilmesi için kılavuzlarda belirtilen tedavilerin uygun şekilde, eksiksiz ve zamanında yapılması gereklidir.