Diş hekimliği kliniklerinde uygulanan sterilizasyon yöntemleri

Abstract

Potansiyel infekte hastaları tıbbi hikaye, muayene veya laboratuvar testleri ile belirlemek her zaman mümkün değildir. Kişinin bir mihrobiyal ajanla infekte olması ile bu ajanla ilgili antijen ya da antikorların tespiti arasında uzun bir zaman aralığı vardır. Hastanın testlerinin negatif çıktığı durumlarda bile, bulaşıcı bir hastalık taşıma riski olabilir. Diş hekimi, tüm kan ve vücut sıvıları ile kirlenmiş aletlerin ve araç gereçlerin bulaşıcı olabileceğini bilmelidir. Bu yüzden hekimin hastalarını ve kendisini korumak için evrensel önlemleri alması gerekir. Sterilizasyon, bakteriyel endosporlar dahil olmak üzere bütün mikrobiyal yaşamın yok edilmesidir. Diş hekimliğinde çapraz infeksiyonu önlemek klinik uygulamada önemli bir konudur. Bu makalede diş hekimliği pratiğinde infeksiyon kontrolü amacıyla uygulanan sterilizasyon yöntemleri, bu amaçla kullanılmakta olan sterilizasyon araçları anlatılmıştır.

Identifying potentially infectious patients by medical history, physical examination, or readily available laboratory tests is not always possible. Extended periods often exist between the time a person becomes infected with a microbial agent and the time when laboratory tests can detect the associated antigens or antibodies. Consequently, even if patient tests are negative, he or she may still be infectious. Dental staff must assume that all blood and body fluids, contaminated instruments and materials are infectious. They must use universal precautions to protect themself and their patients routinely. Sterilization is destroying all microbic life including bacterial endospores. In this article, applications of sterilization methods and sterilization apparatus for appropriate infection control used in dental practice have been summarized.